Αλβανός υπήκοος δεν δύναται να οδηγεί στην Ελλάδα αυτοκίνητο χωρίς να κατέχει ισχύουσα ελληνική άδεια
Άδειες Ικανότητας Οδήγησης Ξένου Κράτους
Προϋποθέσεις Ισχύος
Η οδήγηση στην Ελλάδα επιτρέπεται κατ΄άρθρ. 94 παρ.4 του ΚΟΚ
α) στους κατόχους άδειας οδήγησης, ανάλογης κατηγορίας ή υποκατηγορίας, η οποία έχει εκδοθεί από Κράτος – Μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.), εφόσον δεν είναι κάτω των 18 ετών,
β) στους κατόχους ισχύοντος διεθνούς πιστοποιητικού πορείας (διεθνούς άδειας), το οποίο έχει εκδοθεί από άλλα κράτη (εκτός Ελλάδας) και
γ) στους κατόχους ισχύουσας άδειας οδήγησης, η οποία έχει εκδοθεί από κράτη, εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τα οποία η Ελλάδα έχει συνάψει ειδική συμφωνία, η οποία έχει κυρωθεί με νόμο, καθώς και στους κατόχους ιισχύουσας άδειας οδήγησης κατά τα οριζόμενα σε διεθνείς συμβάσεις ή συμφωνίες που ισχύουν στην Ελλάδα και έχουν κυρωθεί με νόμο.
Άδειες Ικανότητας Οδήγησης
Αλβανών υπηκόων (1)
Οι διεθνείς άδειες οδήγησης, οι οποίες εκδόθηκαν από τις αλβανικές αρχές, ίσχυαν στην Ελλάδα μέχρι τις 31.7.2000. Μετά ταύτα θα μπορούσαν να ισχύουν (πό τους όρους της Σύμβασης της Βιέννης της 8ης Νοεμβρίου 1968), υπό την προϋπόθεση όμως ότι η Αλβανία θα προέβαινε σε κύρωση της Σύμβασης αυτής, πράγμα που δεν έχει συμβεί μέχρι τώρα.
Ομοίως οι εσωτερικές άδειες οδήγησης που έχουν εκδοθεί από τις αλβανικές αρχές δεν ισχύουν στην Ελλάδα, εφόσον μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας δεν έχει συναφθεί ειδική προς τούτο συμφωνία, ούτε δε ισχύουν αυτές υπό τους όρους της ως άνω Σύμβασης, αφού, κατά τα προαναφερόμενα, η Αλβανία δεν έχει προβεί μέχρι σήμερα σε κύρωση της Σύμβασης αυτής. Συνεπώς, Αλβανός υπήκοος δεν δύναται να οδηγεί στην Ελλάδα αυτοκίνητο χωρίς να κατέχει ισχύουσα ελληνική άδεια οδήγησης της κατάλληλης κατηγορίας ή υποκατηγορίας, (άρθρ. 94 § 3 περ. α’ ΚΟΚ) .
Εξαίρεση Ασφαλιστικής Κάλυψης
Έλλειψη της κατά νόμο άδειας ικανότητας Αλβανού υπηκόου
Παρεμπίπτουσα Αγωγή Ασφαλιστού – Δεκτή
Αναιρείται κατ΄άρθρ.559 αριθμ.1 περ. α’ του Κ.Πολ.Δ. Εφετειακή απόφαση, για παραβίαση διατάξεων του ουσιαστικού δικαίου (άρθρ. 94 ΚΟΚ αλλά και του άρθρ. 361 ΑΚ), καθόσον δέχθηκε, αφενός μεν ότι, ο οδηγός που κατείχε αλβανική άδεια ικανότητας οδήγησης γνώριζε κατά τεκμήριο να οδηγεί, αφετέρου δε ότι, τα συμβαλλόμενα μέρη (ασφαλιστής και ασφαλισμένος, περιλαμβάνοντας τον σχετικό εκ του άρθρ.25 παρ.6 της Κ4/΄585/78 ΑΥΕ όρο εξαίρεσης ασφαλιστικής κάλυψης, αποβλέπουν κυρίως στο γεγονός αν ο οδηγός είναι ικανός να οδηγεί αυτοκίνητο της ίδιας κατηγορίας με το ασφαλισμένο και όχι στο τυπικό στοιχείο της αναγνώρισης της αλλοδαπής άδειας από την αρμόδια ελληνική αρχή.
Η παραβίαση του άρθρου 361 ΑΚ στην οποία εμμέσως πλην σαφώς προέβη το Εφετείο δια της γενομένης υπ’ αυτού ερμηνείας του επιμάχου όρου της, κατ’ άρθρα 173 και 200 ΑΚ, καθίσταται περισσότερον έντονος εκ του ότι στην ερμηνεία αυτή προέβη το Δικαστήριο εκείνο χωρίς προηγουμένως να προβεί στην διαπίστωση της ύπαρξης κενού στη σύμβαση ή αμφιβολίας σε ότι αφορά την βούληση των συμβαλλομένων σχετικά με το ενδιαφέρον στην προκειμένη περίπτωση ζήτημα.
Σώρευση ευθείας και Πλαγιαστικής Αγωγής (2)
στο αυτό δικόγραφο
προς παράκαμψη της παραγραφής κατ΄ασφαλιστού – Προϋποθέσεις
Ο παθών τρίτος σε αυτοκινητικό ατύχημα, σε περίπτωση παραγραφής της κατά του ασφαλιστή αξίωσής του (άρθρ. 10 § 2 Ν. 489/1976), μπορεί να ασκήσει κατ’ αυτού πλαγιαστικά την από τη σύμβαση ασφάλισης αξίωση του ασφαλισμένου κατά του ασφαλιστή, εφόσον η τελευταία υπόκειται σε μεγαλύτερη παραγραφή κατά το άρθρο 195 του Ε.Ν. (ήδη άρθρο 10 Ν. 2496/1997).
Η αξίωση αυτή του ασφαλισμένου κατά του ασφαλιστή γεννιέται από την επέλευση της ασφαλιστικής περίπτωσης, ήτοι από του χρόνου που ο παθών τρίτος θα επιδώσει στον υπόχρεο την αγωγή περί αποζημίωσης.
Υπάρχει η δυνατότητα σώρευσης στο ίδιο δικόγραφο τόσο της ευθείας αξίωσης του ζημιωθέντος τρίτου κατά του υπόχρεου σε αποζημίωση, όσο και της πλαγιαστικής αγωγής κατά του ασφαλιστή, αρκεί η επίδοση του δικογράφου της αγωγής στον ασφαλισμένο να έχει γίνει κατά το χρόνο εκδίκασης των αγωγών στο δικαστήριο.
Αναιρετική Διαδικασία
κατ΄άρθρ. 559 αρ.14 ΚΠολΔ
Αναίρεση επιτρέπεται αν το δικαστήριο παρά το νόμο κήρυξε ή δεν κήρυξε απαράδεκτο. Υπό τον όρο “απαράδεκτο” νοείται το δικονομικό, αυτό δηλαδή που δημιουργείται από την αθέτηση – παραβίαση δικονομικής διάταξης, με αποτέλεσμα η δικονομική ενέργεια να στερείται των αναγκαίων προϋποθέσεων του κύρους της.
Το Εφετείο που δέχθηκε την πλαγιαστική αγωγή ως παραδεκτώς ασκηθείσα, (δεκτού γενομένου του σχετικού λόγου έφεσης), εφόσον είχε επιδοθεί μέχρι τη συζήτηση της αγωγής στον πρώτο εναγόμενο – οφειλέτη, δεν προέβη σε παρά το νόμο μη κήρυξη απαραδέκτου και τα αντιθέτως προβαλλόμενα από το άρθρο 559 αριθμ. 14 Κ.Πολ.Δ., λόγο της αναίρεσης είναι αβάσιμα και απορριπτέα.
Σχόλια – Παρατηρήσεις
1) Άδειες Ικανότητας Οδήγησης Αλβανών υπηκόων
Η εμμονή στην άποψη ότι οι Αλβανοί υπήκοοι δεν δύνανται να οδηγούν στην Ελλάδα αυτοκίνητο χωρίς να κατέχουν ισχύουσα ελληνική άδεια οδήγησης της κατάλληλης κατηγορίας ή υποκατηγορίας, σύμφωνα με όσα ορίζονται στις διατάξεις του άρθρου 94 του ΚΟΚ, μπορεί να επιτάσσεται και από το μεγάλο αριθμό πλαστών αλβανικών διπλωμάτων που κατέκλεισαν την χώρα μας στο παρελθόν. Λόγω δε της μη κύρωσης της Σύμβασης της Βιέννης της 8ης Νοεμβρίου 1968 εκ μέρους της Αλβανίας, αλλά και της έλλειψης ειδικής συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας δεν καθίσταται δυνατή στη χώρα μας η ισχύς των εσωτερικών αδειών οδήγησης που εκδόθηκαν από το κράτος αυτό.
Αντιθέτως η νομολογία μας σε άλλες περιπτώσεις έχει δεχθεί ότι, τα συμβαλλόμενα μέρη (ασφαλιστής και ασφαλισμένος, περιλαμβάνοντας τον σχετικό εκ του άρθρ.25 παρ.6 της Κ4/΄585/78 ΑΥΕ όρο εξαίρεσης ασφαλιστικής κάλυψης, αποβλέπουν κυρίως στο γεγονός αν ο οδηγός είναι ικανός να οδηγεί αυτοκίνητο της ίδιας κατηγορίας με το ασφαλισμένο και όχι στο τυπικό στοιχείο της αναγνώρισης της αλλοδαπής άδειας από την αρμόδια ελληνική αρχή.
Βλ. ενδεικτικώς Μον.Πρ.
Για να διαβάσετε περισσότερα παρακαλώ συνδεθείτε συμπληρώνοντας τα στοιχειά σας