facebook

Απαγορεύεται η διατύπωση και χρήση γενικού όρου σε συμβάσεις ασφαλίσεως νοσοκομειακής περίθαλψης που επιτρέπει στην ασφαλιστική εταιρεία να προβαίνει, κατά τη διάρκεια της σύμβασης ασφαλίσεως

 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΑΠΟΦΑΣΗΣ

Δημήτρης Σπυράκος, ΔΝ, Δικηγόρος παρ΄Αρείω Πάγω,

Απορρίπτεται αίτηση ακυρώσεως ασφαλιστικής εταιρίας κατά της με αριθμό Ζ1-74/4-2-2011 (ΦΕΚ Β 292) απόφαση του Υφυπουργού Εργασίας, με την οποία απαγορεύεται η διατύπωση και χρήση γενικού όρου σε συμβάσεις ασφαλίσεως νοσοκομειακής περίθαλψης που επιτρέπει στην ασφαλιστική εταιρεία να προβαίνει, κατά τη διάρκεια της σύμβασης ασφαλίσεως ή σε οποιαδήποτε ημερομηνία ανανέωσης της κάλυψης αυτής, σε αύξηση των ασφαλίστρων χωρίς να καθορίζονται κριτήρια ειδικά εκ των προτέρων, ορισμένα και εύλογα για τον καταναλωτή με βάση τα οποία θα γίνεται η αύξηση αυτή. Η υπουργική αυτή απόφαση έχει εκδοθεί με βάση το άρθρο 10 παρ. 21 ν. 2251/1994, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 13 ν. 3587/2007, το οποίο θεσπίζει τη δυνατότητα του Υπουργού Ανάπτυξης να καθορίζει όρους και προϋποθέσεις προσαρμογής της συναλλακτικής συμπεριφοράς των προμηθευτών στο δεδικασμένο αμετάκλητων δικαστικών αποφάσεων επί αγωγών καταναλωτή ή ενώσεων καταναλωτών, εφόσον οι συνέπειες του δεδικασμένου έχουν ευρύτερο δημόσιο ενδιαφέρον για την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς και την προστασία των καταναλωτών. Η εξουσιοδοτική αυτή διάταξη αξιοποιήθηκε κατ’ εξοχήν για τις αμετάκλητες αποφάσεις που εκδίδονται επί συλλογικών αγωγών ενόψει της διάταξης της παρ. 10 του παραπάνω άρθρου ότι «οι έννομες συνέπειες που προκύπτουν από την απόφαση αυτή ισχύουν έναντι πάντων, και αν δεν ήταν διάδικοι». Έτσι, οι υπουργικές αποφάσεις που εκδίδονται με βάση την παραπάνω εξουσιοδοτική διάταξη συνεισφέρουν κατ’ αυτόν τον τρόπο στην εδραίωση των αποτελεσμάτων των αποφάσεων επί συλλογικής αγωγής στον αντίστοιχο κλάδο, προάγοντας την προστασία των καταναλωτών και συνθήκες υγιούς ανταγωνισμού μεταξύ των προμηθευτών. Ο Υπουργός Ανάπτυξης εξέδωσε αρχικά, με βάση την παραπάνω εξουσιοδοτική διάταξη, την απόφαση Ζ1-798/25.06.2008 (ΦΕΚ Β 1353/2008), με την οποία, αξιοποιώντας αμετάκλητες αποφάσεις που είχαν εκδοθεί επί συλλογικών αγωγών ενώσεων καταναλωτών και έκριναν ως καταχρηστικούς πλήθος όρων τραπεζικών συμβάσεων, απαγόρευσε τη διατύπωση και χρήση των όρων αυτών στις συμβάσεις των τραπεζών με τους καταναλωτές. Η Υπουργική Απόφαση εμπεριέχει αναλυτικό κατάλογο των όρων αυτών. Μάλιστα, τραπεζικοί οργανισμοί αμφισβήτησαν τη νομιμότητα έκδοσης της απαγόρευσης αυτής προσφεύγοντας στο Συμβούλιο της Επικρατείας, ωστόσο, η Ολομέλεια του Συμβουλίου της επικρατείας, με την με αριθμό 1210/2010 απόφασή της, απέρριψε την αίτηση ακύρωσης. Εν συνεχεία, ο Υφυπουργός Εργασίας, στον οποίο είχε διαβιβαστεί η παραπάνω αρμοδιότητα του άρθρου 10 παρ. 21 ν. 2251/1994, και αφού είχε ακολουθήσει και η με αριθμό Ζ1-21/17-1-2011 απόφασή του (ΦΕΚ Β 21), η οποία αφορούσε επίσης καταχρηστικούς όρους τραπεζικών συμβάσεων, πρόσθεσε, με την Απόφασή του Ζ1-74/4-2-2011 (ΦΕΚ Β 292), στη λίστα των απαγορευμένων γενικών όρων συναλλαγών και τον όρο που προβλέπει την αναπροσαρμογή του ασφαλίστρου σε συμβάσεις κάλυψης εξόδων νοσοκομειακής περίθαλψης δίχως να εμπεριέχονται σαφή, καθορισμένα στη σύμβαση και εύλογα για τον καταναλωτή κριτήρια. Ο εν λόγω όρος είχε κριθεί καταχρηστικός με την με αριθμό 1030/2001 απόφαση του Αρείου Πάγου, η οποία αφορούσε σε υπόθεση συλλογικής αγωγής ενώσεως καταναλωτών κατά ασφαλιστικής εταιρίας και, έκτοτε, σε πλήθος αποφάσεων επί ατομικών αγωγών (ενδ. ΕφΑθ 4108/2012, ΠΠΑ 1539/2018, 1025/2018, 1227/2016, 4065/2015). Την απόφαση προσέβαλε ως προς τη νομιμότητά της ασφαλιστική εταιρία με τους λόγους ακυρώσεως που εξετάζονται και απορρίπτονται με την με αριθμό 552/2019 απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας, με την οποία απορρίπτεται η προσφυγή.

ΣτΕ….

BANNER-LINKEDIN

Για να διαβάσετε περισσότερα παρακαλώ συνδεθείτε συμπληρώνοντας τα στοιχειά σας